جنبش زاپاتیستی که از سال 1994 در کشور مکزیک به عرصه ظهور در آمد آن هم به واسطه یک گروه کوچک چریکی بیش از هر چیز با چهره چپ گونه خود دلیلی بود بر دروغ پردازی های فوکویایمایی مبنی بر پایان جهان، اما در این بین عده ای نوع مبارزه بومی شده زاپاتیست ها را خود نشان از مبارزه پست مدرن شده قلمداد می کنند حال آن که زاپاتیسم اعلام مبارزه ای است بر علیه تفکر پست مدرن یعنی در آنجا که دست به عمل زده خود را آلوده کرده و به هر جهت گام در مسیر تغییر جهان بر می دارند که خود وجه اصلی این حرکت را که در مکزیک آغاز گشته و گویا باید در سراسر جهان گسترش یابد سرنگونی نظام سرمایه داری جهانی اعلام داشته اند و تحرکات جدید کارزاری دیگر در نوع پراتیک نشان از خارج شدن فعالیت منطقه ای است با توجه به انعکاس اخبار و تاثیر گذاری آن در افکار عمومی.اما به واقع تمام این خطوط انگاشته شده بدان جهت آمد که مطالعه این حرکت را که چندان هم به واسطه تئوری های مارکسیستی رادیکال نیست به چنان توفیقی دست یافته که تمامی نیروهای چپ در ایران به طور کلی در حد آرزوی آن هم نبوده اند به جز دوره ای کوتاه که فدائیان با مشی مبارزه مسلحانه به عنوان یک جنبش رهایی بخش آن هم بسیار کوتاه یعنی تا مرز سرنگونی نظام پهلوی که به منجلاب مبارزه فرو می رود درسی، باشد که مطالعه آن برای چپ های مدعی ایرانی که در تحرک سیاسی در عرصه تئوری مارکسیست می نمایند ولی در عمل چیزی جز فراروی و نه گسست از مناسبات سیاسی لیبرال مآب نیستند باشد.چپ های ایران باید نوع مبارزه را از این جوانان آموزش بگیرند یعنی نیروهایی که اگر سلاح به دست می گیرند آن را با پرتاب یک نارنجک در پادگان یا آدم ربایی در جهت منافع شخصی خلط نمی نمایند و تماماً سلاح را به سمت آنان که بر علیه منافع توده ها ایستاده اند می چرخانند.جنبش زاپاتیسهای مکزیک که اکنون به این مرزها محدود نیست حداقل در وسعت یک جنبش جهانی جای بسیار زیاد و زنده ای دارد در مناسبات سرمایه دارانه جهان برای تحقیق بررسی و مانور برای نیروهایی که مدعی تغییر در سطح زندگی مردم بوده و جهان سرشار گشته از جنبشهای ارتجاعی که همه بوی خون و مرگ بشریت را می دهند از جنبشهای اسلامی مذهبی گرفته تا انقلابات مخملی که همه ساخته دست منافع امپراتوری سرمایه داری است.از نظر شخص من این مبارزات مردمی نه تنها پست مدرن نیستد (به گفته فیلسوف های کثافت یک جا نشین) بلکه بنا بر خاصیت تغییر خواهی آنها در مقابل نظامات سرمایه داری و زمین داری آن منطقه کاملاً بوی بازایی مدرنیسم و بازگشت به عصر انقلابات بزرگ را دارند که همه مناسبات کهن را در خود می بلعد.این بار بوی انقلابات از سرزمین های باستان برخواسته : یونان، ایران، مکزیک و ترکیهدر این مسیر دست رفیق بهرام قدیمی را که در این جنبش فعال است به گرمی می فشاریم
——————————————————————
مطالب موجود در نشریه اغلب برگرفته از سایت پیکار اندیش می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر