مقاله ای در سایت جرس تحت عنوان مطالبات جنبش کارگری ایران؛ معیشت، منزلت، آزادی نظرم را جلب کرد، زیرا نویسنده نویسنده تحت حمایت از طبقه کارگری یک راست در ارتجاع سرمایه داری قلم فرسایی می کند.
ایشان پس از توصیف بیانیه شورای همکاری برگزاری مراسم اول ماه که حتی نامی از آن هم نبرده و در یک بازی رسانه با نام بیانیه مشترک چند تشکل کارگری در صدد یک سانسور مذبوحانه بر می آید، سعی می نماید تا آلترناتیو سرمایه دارانه خود را به جنبش کارگری زنجیر نماید، وی که به تمام دنیا چنگ می زند در ادای مطلبت از یک واقعیت طبقاتی فرار کند به ناچار اراجیفی را از خود و موسوی به عنوان فاکت مطرح کند که از جمله آن ها می توان به جنبش کارگری ای که برخواسته از دل طبقه مشخص در اثر شکاف و تضاد طبقاتی حاصل از منافع سرمایه داری و حکومت وی است را به عنوان نه یک طبقه بلکه به عنوان قشر معرفی نماید، آن هم در زمانه تولید به شیوه ی تکنولوژیک و صنعتی دوران سرمایه داری که با استثمار کارگران به نفع خویش جنبش کارگری را تاریخاً بر ضد خویش تولید و باز تولید کرده است، این دقیقاً همان امری است که شورای هماهنگی راه سبز امید از زبان آقای مزروعی بیان می نماید.
وی در این متن که برای روز جهانی طبقه کارگر انگاشته شده است با همپا قرار دادن کارگران، آنها را در کنار کلمات کشاورزان، روستائیان و معلمان در مفهوم قشر در یک کلیت عام مردم تقلیل داده و جنبش کارگری را می خواهد از ماهیت طبقاتی آن بر ضد سرمایه داری که هر حرکت آن خود به خود به خود صورت گرفته زیرا که پروسه تولید را مختل کرده و بر سود سرمایه دران ضربه وارد می کند از این طریق با ایجاد یک ذهنیت راست و در جهت منافع سرمایه داری لخت کرده و انرژی آن را در مسیر منافع طبقاتی خویش قرار دهد.
اوج رادیکالیسم ایشان آن است که با استناد به گفته های موسوی که خود جناحی از حاکمیت طبقاتی سرمایه داران بر علیه کارگران است را رهنمون آگاهی دهد. اما کدام آگاهی و به واسطه کدام نیرو؟
ایشان در همین خصوص وضعیت اقتصادی موجود را ناشی از سیاست حاکم می داند، ایشان واقعاً یک مزدور به تمام معنای سرمایه داری بوده چرا که امروز هر کارگری می داند که این اقتصاد است که به عنوان زیربنا، سیاست و دولت یعنی ماشین اعمال قدرت سرمایه داری را شکل می هد.پس به ناگزیر ایشان در راستای همان سیاست اعمال فشار از پایین و چانه زنی از بالا به عنوان خط مشی اصلاح طلبان در زمانی که جنبش خیابان عقب نشینی کرده است سعی در تقلیل مطالبات طبقاتی جنبش کارگری داشته و از این روی می خواهد آن را در مسیر چانه زنی های از بالای خودشان و به نفع طبقاتی خودشان منحرف کند، اما وقتی موسوی در همین راستا ایجاد آگاهی را در میان کارگران تنها راه چاره می بیند و آن هم به نفع خوشان از این واقعیت به دور است که توسط کدام نیرو؟ آیا تا کنون اصلاح طلبان در تحرکات جنبش کارگری به عنوان عناصر عملی حضور داشته اند یا این که در دوره حاکمیت خود نیز به مانند دوره حاضر در جهت سرکوب آن نیرو گذاشته اند؟
ایشان در ادامه با استناد بر شورای هماهنگی راه سبز امید اشاره می کند بر: کارگران ما!
و من در ادامه می گویم ای سرمایه داران فرصت طلب بی شرف ما، خامنه ای رهبر کبیر شما اعلام داشته دشمنان ما، مبارزه با جمهوری اسلامی را بر روی اقتصاد متمرکز کرده اند و البته که منظور ایشان همان مبارزه اقتصادی و سیاسی جنبش کارگری با منافع طبقاتی مستقل خود و بر ضد سرمایه داری است و بدین سبب به واسطه قانونی که رهبران آزادی خواه امروز شما که چند دهه پیش جنبش کارگری را زیر سرکوب برده و فعالین آن را قتل و عام کردند، قوانین ضد کارگری موجود را که اجازه سرکوب کارگران را می دهد تصویب کردند، سرمایه دارن مفت خوری همچون کروبی، موسوی و رفسنجانی و ... که بسیج کارخانه ها را پس از سرکوب شوراهای کارگری در کارخانه ها برپا کردند.
حال که این شورای هماهنگی راه سبز امید یعنی یکی از تشکل های سرمایه داران در ادامه سیاست سرمایه دارانه جمهوری اسلامی جنبش مردمی در خیابانها را با سازش و به انحراف بردن آن به سمت خانه ها سوق داده و از آن به نفع خود سوء استفاده کرد هم اکنون در صدد تلاش مذبوحانه ای است که چنین سیاستی را در قبال جنبش کارگری نیز بازی کند، حال آنکه این جنبش یک جنبش طبقاتی بر علیه تمام سرمایه داری بوده و شما نیز راهی برای ایجاد آشتی طبقاتی نخواهید داشت، هر چند شما ما را حتی به عنوان یک طبقه که در تضاد با شما است و خودتان با استثمار کارگران مادام آنرا پدید می آورید به رسمیت نمی شناسید اما ما شما را به عنوان مشتی مفت خور که به مانند انگل خون کارگران را می نوشید به رسمیت می شناسیم.
بگذارید تا سگ های سرمایه داری پارس کنند!
زنده باد ستیز طبقاتی
مرگ بر سازش طبقاتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر